Jodi Picoult "Bez mojej zgody"

Źródło 

Każdy samotnik, choćby się zaklinał, że tak nie jest, pozostanie samotny nie dlatego, że lubi, ale dlatego, że próbował stać się częścią świata, ale nie mógł, bo doznawał ciągłych rozczarowań ze strony ludzi. 

Zastanawialiście się kiedyś, jak wiele jesteście w stanie poświęcić, aby ratować życie i zdrowie ukochanej osoby? Rodziców, rodzeństwa, małżonka czy dzieci? Osobiście, zaprzedałabym dusze samemu diabłu jeżeli miałoby to cokolwiek pomóc. Niestety czasem, zdarza się, że wszystkie podejmowane próby są z góry skazane na porażkę, a kolejne terapie to tylko odwlekanie nieuniknionego. Czy wówczas, widząc jak ukochana osoba cierpi, jak wielki odczuwa ból, również walczylibyśmy o te kilka dni czy tygodni więcej? Czy raczej, pozwolilibyśmy danej osobie odejść w spokoju, w gronie rodzinnym, a nie w szpitalnej izolatce?  Przed takim właśnie dylematem staje rodzina Fitzgeraldów.  

        Anna jest zdrową, młodą dziewczyną, a mimo to, połowę  zaledwie trzynastoletniego życia spędziła w szpitalu. Nie raz oddawała krew, czy była poddana skomplikowanemu zabiegowi. Wszystko dla ukochanej siostry Kate, która w wieku dwóch lat zapadła na bardzo ostrą białaczkę promielocytową. Anna zdaje sobie sprawę, że została poczęta metodą in vitro, by jej tkanki wykazywały dużą zgodność z tkankami starszej siostry. I tak od chwili narodzin, jej krew i szpik ratują życie Kate, mimo to białaczka wraca, stopniowo wykańczając organizm dziewczyny. Gdy jej nerki przestają pracować, jedyną szansą jest przeszczep, od spokrewnionego dawcy – Anny. Jednak, tym razem, nastolatka buntuje się i nie chce poddać się zabiegowi. W tym momencie rozpoczyna się batalia sądowa, pomiędzy rodzicami a córką, która na zawsze podzieli rodzinę, a której stawką jest życie i zdrowie Kate.

Rzadko spotykam się z książkami z literatury obyczajowej, które doprowadziłyby mnie do łez. Jestem jedną z tych osób, które potrafią rozpłakać się na reklamie telewizyjnej, ale w przypadku książek pozostają niewzruszone. Nie płakałam nawet na Zanim się pojawiłeś, które do tej pory uważałam za najsmutniejsza  historie jaką czytałam. Natomiast w przypadku Bez mojej zgody Jodi Picoult, którą dzisiaj dla was recenzuję, ryczałam jak bóbr. Książkę skończyłam czytać o 2:15 i do godziny 4 nad ranem nie mogłam się uspokoić.

Jest to niezwykle wzruszająca historia o śmiertelnie chorej, młodej dziewczynie Kate i jej najbliższych.  Narratorami w poszczególnych rozdziałach są członkowie rodziny Fitzgeraldów, adwokat Campbell oraz kurator Julia. Dzięki temu zabiegowi, możemy wysłuchać historii z różnych perspektyw, poznać różne stanowiska i zobaczyć jak choroba dziecka wpływa na poszczególnych członków rodziny. Co więcej, sama Kate zostaje dopuszczona do głosu dopiero w ostatnim rozdziale, dzięki czemu, nie mamy tu do czynienia z powieścią o umieraniu, a o miłości w najczystszej postaci.

Kolejną mocną stroną Bez mojej zgody są bohaterowie. Próżno szukać tu postaci schematycznych czy nudnych, każdy z bohaterów jest inny, wyrazisty i oryginalny. Autorka niezwykle dogłębnie przeanalizowała psychikę postaci, dzięki czemu, każdy z nich wręcz ożywa na kartach powieści.  

        Jedynym zgrzytem jaki znalazłam jest samo zakończenie. Z jednej strony uważam, że jest ono jedynym, jakie jestem w stanie zaakceptować, natomiast z drugiej, wydaje mi się ono zbyt bajkowe. Nie mogę zdradzić więcej, nie spojlerując wam treści, ale jeżeli czytaliście na pewno wiecie o co mi chodzi.

               

       Bez mojej zgody jest to książka, którą z czystym sercem mogę polecić każdemu. Napisana w sposób prosty, ze wspaniałymi bohaterami i przepiękną acz smutną historią, poruszy serce  najbardziej zatwardziałej osoby. Jest to pozycja do której z całą pewnością nie raz będę wracać i na nowo poznawać historię Anny, Kate czy Sary. Polecam również filmu z 2009 roku z Cameron Diaz w roli matki, mimo że ekranizacja w pewnym momencie mocno różni się od pierwowzoru.

       Korzystając z okazji i tematyki recenzji, serdecznie namawiam do zajrzenia na stronę DKMS i rejestracji jako potencjalny dawca komórek macierzystych. Rejestracja jest niezwykle prosta i bezbolesna, a daje szanse na uratowanie życie nie jednej osobie. Kto wie, może i Ty jesteś czyimś genetycznym bliźniakiem ? 

Wszystkim kobietkom z okazji naszego święta, chciałabym złożyć najserdeczniejsze życzenia. Dużo miłości, dużo zdrowia i szczęścia oraz wielu, wielu smakowitych lektur i zaczytanych chwil :*

Źródło