Alek Rogoziński "Jak Cię zabić, kochanie?"

źródło

"Kurczę, na lekcjach geografii zamiast słuchać, robiłam pierwsze wytrychy, żeby potem włamać się do pokoju nauczycielskiego i pozmieniać sobie stopnie."

          Co bym zrobiła z paroma milionami dolarów na koncie? Na pewno kupiłabym zabójcze ferrari, koniecznie czerwone, ze skórzaną tapicerką i chromowanymi alufelgami. Potem, odwiedziłabym najlepsza fryzjerkę i kosmetyczkę, naciągnęła to i owo, i ruszyła w rajd po butikach D&G, Chanel i Aleksandra McQueena.  Kupiłabym niebotycznie drogą, ale elegancką willę najlepiej w Los Angeles, sąsiadującą z domami takich sław jak Brad Pitt, George Clooney czy Kim Kardashian. Co sobotę urządzałabym wykwintne party, na którym zjawiałaby się cała śmietanka towarzyska LA, ale największa gwiazdą na przyjęciu byłabym ja. Zabójczo piękna i seksowna w wytwornej sukni godnej Oskarów, przechadzałabym się pomiędzy gośćmi i rozmawiała o sztuce, polityce i literaturze. Kobiety, patrząc na mnie zieleniałyby z zazdrości, a mężczyźni już konsultowaliby się z prawnikami, jak rozwieźć się z żonami ( nie tracąc przy tym połowy majątku) i poślubić mnie. Udawałabym, że tego nie widzę, bo w głębi serca, zostałabym tą samą, miła i skromną Kasią Donek…*

      Niestety, niebotyczna fortuna może przejść Kasi koło nosa. Kochana babcia Klementyna, przekaże cały swój majątek wnuczce i jej mężowi, tylko wtedy gdy spłodzą potomka w ciągu 5 lat od jej śmierci lub gdy w tym czasie jedno z nich zakończy swój żywot na tym padole. Termin nieubłaganie zbliża się ku końcowi, a pożycie małżeńskie Kasi i Darka można porównać do zielonych, kwiecistych drzew na Antarktydzie. Jednak kobieta, nie może pogodzić się z wizją rezygnacji z wymarzonej willi nad Adriatykiem i gorących Latynosów serwujących drinki. Postanawia wówczas wykonać chociaż część klauzuli z testamentu i pomóc mężowi w tempie natychmiastowym znaleźć się 3 metry pod ziemią. Niestety, zabicie małżonka nie jest takie proste jakby się mogło wydawać. Ponadto okazuję się, że nie tylko Kasia wpadła na podobny pomysł, a z myśliwego stałą się również zwierzyną łowną. Czy Kasi uda się ocalić skórę i zgarnąć fortunę? Tego wszystkiego dowiecie się w powieści Alka Rogozińskiego Jak Cię zabić, kochanie.

          Jak Cię zabić, kochanie to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora, aczkolwiek na pewno nie ostatnie. Zabrzmi to górnolotnie, ale postanowiłam sięgnąć po tą lekturę, gdy miałam naprawdę ciężki dzień i liczyłam, że chociaż na chwilę oderwę myśli od codziennych spraw. Książka sprawdziła się doskonale, pochłonęłam ją w ciągu kilku godzin ale humor poprawiła mi kilka najbliższych dni.

          Powieść czyta się naprawdę szybko, napisana jest w sposób prosty i przyjemny. Autor ma niezwykle lekkie pióro, nie używa górnolotnych słów czy skomplikowanych, filozoficznych metafor. Akcja rozpoczyna się od pierwszych stron i pędzi na łeb na szyję, przez co nawet przez chwilę nie nudziłam się podczas lektury. Dodatkowego smaczku dodaje wplatanie w treść powieści znanych programów telewizyjnych czy gwiazd polskiej i zagranicznej estrady. Porównania te, nie raz i nie dwa, wywoływały uśmiech na mojej twarzy.

             Kolejnym plusem są bohaterowie i sam pomysł na fabułę. Mamy tu Kasię, nieszczęśliwą kurę domową i jej męża, niewiernego i despotycznego biznesmena. Oboje pragną spadku, co rozpoczyna serię niefortunnych i komicznych prób pozbycia się współmałżonków. Mamy też dwie uroczo zabójcze zakonnice, moją ulubioną Basieńkę oraz dobrotliwego pastora z jednej kalifornijskiej parafii. Wszyscy ci bohaterowie są ciekawi i niepowtarzalni, czasem przerysowani, ale o to tu chodzi. Cała powieść to istna komedia pomyłek i nieporozumień, która rozbawi najbardziej zatwardziałego czytelnika.

                Alek Rogoziński jest niezwykle utalentowanym pisarzem, który już zyskał miano „księcia komedii kryminalnej”. Tego ostatniego nie skomentuję, ponieważ dopiero zapoznaję się z jego twórczością, nie mniej jeżeli pozostałe powieści są równie dobre jak ta, to myślę, że w pełni zasługuje na to miano. Jak Cię zabić, kochanie, to niezwykle lekka i przyjemna lektura, idealna na gorszy dzień czy szarówkę za oknem. Nie jest to powieść, która zmieni wasze życie, ale na chwilę pozwoli oderwać się od codziennych niepowodzeń i trudności. Dla wszystkich miłośników kryminałów i także dla tych, którzy mają ochotę po prostu się pośmiać, zdecydowanie polecam.

* Nie jest to fragment powieści, a moja własna interpretacja myśli Kasi :)